ΜΑΜΑΚΟΥΛΑ

Κάθε χρόνο αυτή η εβδομάδα είναι η πιο ήσυχη. Άδεια η πόλη, η γειτονιά έρημη. Ησυχία...Τόση πολλή.   Πέρυσι δούλευα και περίμενα με ανυπομονησία την άδεια μου.Ήταν μια εβδομάδα πριν τον γάμο!! Πέρασε ένας χρόνος τόσο γρήγορα. Ούτε που το κατάλαβα.. Φέτος αγκαλιά με το μικρό μας ανθρωπάκι τελειώνει και αυτό το καλοκαίρι!!!  Κάθε χρόνο με πιάνει μια μελαγχολία αυτό τον καιρό..Θες η ησυχία ?που μου επιτρέπει να μείνω μόνη με την σκέψεις μου? Η αγαπημένη μου εποχή που πλησιάζει στο τέλος? Ακόμη και ο καιρός που ήδη άρχισε να δροσίζει.. με αγχώνουν οι αλλαγές.... άργησε..αλλά άνθισε!!

Δεν χορταίνω να τον βλέπω να κοιμάται. Ένα μικρο ανθρωπάκι ,τόσο ήρεμο και ξένοιαστο. Μέρα με την μέρα γνωριζόμαστε καλύτερα. Είμαι η μαμά του, και είναι πανέμορφος(όπως για όλες τις μαμάδες τα μωρά τους). Αλλά το νυχτερινό ξύπνημα ακόμη δεν μπορώ να το συνηθίσω.Είμαι κομμάτια κάθε πρωί. Από ότι λένε θα σταματήσουν στην πορεία τα νυχτερινά ξυπνήματα αλλά παρόλη την κούραση δεν βιάζομαι καθόλου να περάσει ο καιρός. Θέλω να τον κοιτάζω όλη την ώρα, μήπως και μεγαλώσει ξαφνικά και χάσω κάτι.  Ο θηλασμός είναι ότι καλύτερο μπορώ να του προσφέρω. Το βλέμμα του την ώρα που θηλάζει δεν περιγράφεται. Όλη την ημέρα τον βγάζω φωτογραφίες!!

Δύσκολη η πρώτη νύχτα στην κλινική. Τα ράμματα τραβούσανε όλο και πιο πολύ. Και εγώ να μην βολεύομαι στο κρεβάτι με τίποτα. Υπήρχε φυσικά και η υπερένταση από την χθεσινή μέρα. Μεγάλη μέρα , πολλά συναισθήματα που να κλείσει το μάτι. Λογικό. Το πρωί ήρθαν οι γονείς μου στο επισκεπτήριο. Ο Κώστας έτρεχε από το πρωί για τα χαρτιά και για τα βλαστοκυτταρα. Εγώ προσπαθούσα να θηλάσω και ανυπομονούσα κάθε φορά να μου φέρουν το μωρό. Να με κοιτάξει με τα  γουρλωμένα  του ματάκια. Αυτό το βλέμμα που για κάποιο λόγο με κάνει να πεθαίνω από την δίψα  Το αγαπωωω. Για λίγη ώρα να μην το δω και μου λείπει. Κάθε φορά που μου τον έφερναν οι  μαίες ήταν ξύπνιο και με κοίταζε έτσι!!!Μιλάμε για δίψα υπερβολική!!..

9μιση το πρωί της τρίτης 19-7 ενώ κοιμόμουν και ο Κώστας ήταν στη δουλειά νιώθω να φεύγουν νερά! Αμέσως σηκώθηκα από το κρεβάτι!! Και τα νερά συνέχισαν να τρέχουν,σε ποσότητα σαν να χύθηκε κάτω ένα φλιτζανάκι ελληνικού. Πήρα τον Κώστα τηλέφωνο να του πω για τα νερά, και ότι μάλλον γεννάω, προσπαθώντας να φανώ ψύχραιμη για να μην το αγχώσω αλλά και προσπαθώντας να κρύψω την συγκίνηση.Ήρθε η ώρα και η μέρα  που τόσο καιρό περιμέναμε όλοι. Δεν πήρα τους γονείς μου τηλέφωνο πριν να έρθει ο Κώστας σπίτι. Άναψα νερό για να κάνω μπάνιο.Έπλυνα τα πιάτα που ήταν από βραδύς στο νεροχύτη για να μην υπάρχουν εκκρεμότητες. Δεν έβρισκα το κινητό το γιατρού. Πήρα στην κλινική στην αίθουσα τοκετών και μου είπαν να πάω από εκεί και θα τον πάρουν τηλέφωνο να τον ενημερώσουν..Έλειπε σε άδεια. Δεν αγχώθηκα όμως καθόλου.Μόνο συγκίνηση ένιωθα.. Ήρθε ο Κώστας, έκανα μπάνιο, ετοιμαστήκαμε και τότε πήρα τους γονείς να τους πω ότι σπάσανε τα νερά και με πήραν τα κλάματα από τη συγκίνηση. Ξεκινήσαμε για την κ