ΜΑΜΑΚΟΥΛΑ

Αναρωτιέμαι ποιος έχει βγάλει αυτούς τους "κανόνες" και τα πρέπει σχετικά με την ανατροφή των παιδιών. Κανόνες που μόνο άγχος και κούραση προκαλούν στους νέους γονείς. Όσο και να θες να κλείσεις τα αυτιά σου,όλο και κάτι θα σε επηρεάσει και θα μπεις στο τρυπακι ν 'αναρωτιέσαι;;Μήπως κάνω κάτι λάθος; Αυτές τις μέρες  έγινε η αλλαγή στον ύπνο του μωρού. Από το πορτ μπεμπέ στην κούνια του. Επειδή όμως  δεν χωράει με τίποτα στη κρεβατοκαμαρα αναγκαστικά είναι  στο δωμάτιο  του. Δεν γινόταν  με τίποτα  να τον αφήσω μόνο του,σ ένα καινούριο  χώρο και εγώ να κοιμάμαι ήσυχη. Απλά δεν γινόταν .. Τρίτη νύχτα απόψε στο παιδικό, μαζί με τον καρδουλη. Έχω ήδη ακούσει αρκετά. Ότι πρέπει να μάθει μόνος του να κοιμάται, ότι πρέπει να επιστρέψω στο κρεβάτι μου κ΄ εγώ. Ότι το έχω κακομάθει..ότι πρέπει να βάλω το κάγκελο στην κούνια και να φύγω.. Πόσες φορές οι ίδιες ατάκες σε τόσο λίγες μέρες. Πρέπει να μάθει μόνος του. Δεν ξέρω για πιο λόγο πρέπει να αφήσω ένα μωρό μόνο

Και επιτελούς έτοιμα τα πακετάκια μου!!! Ήθελα να βρω από ένα όμορφο κουτάκι για να βάλω τα πραγματάκια, ώστε να μείνει και σαν ενθύμιο! Σοκολάτες ,γλειφιτζούρια και παστελάκια, καθώς πλησιάζει και η σαρακοστή!! Και από ένα αναμνηστικό δωράκι για τα παιδάκια και σκουλαρίκια χειροποίητα για τις μανουλιτσες τους. Άργησα λίγο να τα ετομάσω γιατί περνάμε μια φάση με πολύ γκρίνια με τον καρδουλη μου.. Λόγω δοντιών; Λόγω αλλαγής δωματίου;  Επομένως, χρόνος μόνο μετά τις 12 τα μεσάνυχτα,και εφόσον έχει κοιμηθεί. Κάθε νύχτα...λίγο,λίγο ..και να επιτέλους έτοιμα!!! Ελπίζω να αρέσουν στις παραλήπτριες μου!!!

Από την Κυριακή το απόγευμα άρχισε να βήχει λίγο. Και μετά μπούκωσε και η μυτούλα του...Δυσκολεύεται να φάει λόγω αυτού. Και με  τις στερεές που είχε αρχίσει δειλά δειλά να ανοίγει το στάμα  του και να δείχνει ενδιαφέρον, τώρα  τίποτα. Ευτυχώς πίνει πολύ γάλα. Και ευτυχώς έχει διάθεση για παιχνίδι και γελάκια.. Την νύχτα ξυπνάει πολλές φορές και μετά δεν έχει ύπνο για περίπου 2 ώρες. Είμαι κομμάτια. Από την νύστα νιώθω πολλές φορές πως δεν έχω δύναμη να τον σηκώσω.  Η νύχτα πλέον με τρομάζει. Δεν μ'αρέσει να είμαι ξύπνια στο σκοτάδι. Νιώθω ότι δεν έχω δύναμη, αλλά συνέχεια βρίσκω. Ξαπλώνω δίπλα του να ακούω την ανασουλα του και έτσι ηρεμώ λίγο. Θέλω να πιστεύω ότι το πρωί θα ναι καλύτερα. Και μετά έρχονται και οι δύσκολες σκέψεις. Η αγωνία για την επέμβαση, η αγωνία μου για την επιστροφή στην δουλειά μου σε 2 μήνες. Θα μου λείπει..από όταν γεννήθηκε δεν τον άφησα λεπτό. Και πέφτω πολύ.., μέσα στην αϋπνία και στο σκοτάδι περιμένοντας να με πάρει και εμένα ο ύπνος ξανά. Να είμ

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ακούμε- διαβάζουμε τα κλασικά. Δηλαδή.. Πόσο εμπορική γιορτή είναι,ότι οι ερωτευμένοι κάθε μέρα γιορτάζουν,ότι δεν είναι Χριστιανική γιορτή κλπ. Τα ξέρω όλα αυτά. Και φαντάζομαι όλοι τα ξέρουν. Αλλα για μένα,αυτή η μέρα είναι μια ευκαιρία να κάνουμε με το ταίρι μας κάτι λίγο διαφορετικό από τα καθημερινά και συνηθισμένα. Κάτι ρομαντικό. Κάτι ιδιαίτερο. Ότι ο καθένας μας θεωρεί ιδιαίτερο. Φέτος ,γονείς για πρώτη φορά, με το πιο ωραίο δώρο, που γεννήθηκε το καλοκαίρι και κοιμόταν στο δωμάτιο μέσα λίγο αρρωστουλι. Είχα ετοιμάσει μια Πιτσα   για να φάμε οι 2 μας. Ρομαντικό δείπνο στο σαλόνι με χαμηλωμένα φώτα, για να μην ξυπνήσει ο καρδούλης που μόλις κοιμήθηκε. Φέτος δεν έβαλα τα καλά μου. Δεν χτενίστηκα και δεν βάφτηκα. Έβαλα τις πιτζάμες μου και πηγαινοερχομουν να ταΐσω κ να παρηγορήσω το μωρό που ξυπνούσε κάθε τόσο. Παρ όλη την κούραση και το ξενύχτι των προηγούμενων ημερών, παρόλο που δεν ακούγεται σαν κάτι εξαιρετικό, για μας ήταν η πιο ωραία γιορτή των ερ

Ξυπνάω και βλέπω έναν ωραίο ήλιο. Και λέω δεν πάω μια βόλτα με το μωρό ;; Αυτός χαμογελαστός κοιτάει έξω από το παράθυρο τον ουρανό ,σαν να μου λέει πάμε!! Τον σηκώνω του αλλάζω πάνα και πάω να ετοιμάσω το φρούτο του. Ετοιμάζω και για μένα ένα καφέ στο γρήγορο. Του δίνω το φρούτο,το οποίο καταλήγω να το τρώω μονή μου κάθε φορά. Και ήρθε η ώρα που ντυνόμαστε!!!  Ντύνω πρώτα τον καρδουλη. Τον βάζω στο κρεβατάκι του με τα παιχνίδια του και τρέχω κι εγώ να ντυθώ.. Βάζω παντελόνι...ακούω κλάμα και τρέχω..με βλέπει ...γελάει πονηρά!!! Βάζω μπλούζα και τρέχω στο μπάνιο να βάλω λίγο μολύβι (αυτό μου έλειπε..) Βάφω το ένα μάτι...ακούω κλάμα και τρέχω. Αγκαλίτσα,φιλάκια κλπ.. Ξανά στο μπάνιο, βάφω το άλλο μάτι. Ουφ επιτέλους.!!!  Πατάω και μια βουρτσιά το μαλλί, Έτοιμη.!  Πάω στο μωρό να του βάλω το μπουφάν...έχουμε λίγη γκρίνια. Και μόλις βάλαμε το μπουφάν..ακούω ένα προυτς..Ωχ τι κάναμε εδώ;;;Ακολουθεί πονηρό γελάκι. Ξαναβγαζουμε μπουφάν,αλλαγη πάνας.Πιάνουμε και τα ποδαράκια μας.

Πως γίνεται να μην τον αποκαλώ καρδουλη;; Αφού ακόμη και τα τσισακια τα κάνει σε σχήμα καρδιάς. Μήπως φταίει που μπήκε ο Φεβρουάριος , ο πιο μικρός και αγαπησιαρικος μήνας του χρόνου και βλέπω παντού καρδούλες? Μήπως είναι που άρχισε να με αγκαλιάζει με τον τρόπο του; Είναι που όταν κλαίει λέει μα... και εγώ ακούω μαμά?  Είναι που τα στρουμπουλά του χερουδάκια με χαϊδεύουν στο μάγουλο την ώρα που θηλάζει? Ότι και αν είναι εγώ δηλώνω ερωτευμένη με αυτό το μικρό ανθρωπάκι μου. Που με ξυπνάει τα βράδια, και τα πρωινά από τη αϋπνία δε βλέπω μπροστά μου, και μετά μου γελάει ναζιάρικα μισοκλείνονοτας τα ματάκια του.Πως μπορώ να μην λιώσω από όλα αυτά τα συναισθήματα που μου βγάζει αυτό το πονηρό, ναζιάρικο και φαφούτικο γελάκι;