Κυριακάτικη μελαγχολία

Συνήθως τις Κυριακές τρώμε με τους γονείς μου. Από χθες όμως ο Δημήτρης είναι λίγο αρρωστούλης και δεν κοιμηθήκαμε καλά, επομένως μείναμε σπίτι για να γίνει το ζουζούνι λίγο καλύτερα..

Ευτυχώς είναι κεφάτος και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά γιατί όλη τη νύχτα στιφογυρνουσα δίπλα του κάνοντας αρνητικές σκέψεις. Ήταν πράγματι πολύ ταλαιπωρημένος. Είναι και ο καιρός βροχερός και όλα μαζί με ρίξανε λίγο ψυχολογικά.

Περιμένουμε και από στιγμή σε στιγμή να γεννήσει η αδερφή μου και είμαστε οικογενειακώς σε αναμμένα κάρβουνα. Χτυπάει τηλέφωνο για την γιορτή του Κώστα και πεταγόμαστε μήπως έχουμε νέα από την αδερφή μου!. Κάνουμε συνεχώς όλοι πιθανά σενάρια για το πότε θα γεννήσει.. Ουφ!

Λες σήμερα; Λες αύριο;
Τώρα κοιμάται το μωρό μας. Ελπίζω να ξυπνήσει με χαμόγελο!

Ας πιούμε μέχρι τότε ένα καφεδάκι μαζί με λίγο κέικ από τα χεράκια μου!!

αφιερωμένο στην ηλιαχτίδα της ζωής μου αυτό το βροχερό απογευμα

Καλό απόγευμα!