κοιμήσουυ μονο για λιγο
Πόσο μου εχει λειψει να γραψω μια αναρτηση!!! Τρέχοντας με δουλεια, μωρο και σπιτι, δεν εχω χρόνο να απολαυσω ουτε καν ενα καφε με ηρεμια, απλα χωρις να κανω τιποτα, χωρις να μου μιλαει κανεις κ χωρις να τρεχω πισω απο τον Δημήτρη να προλαβω καποια αταξια του... Τωρα πλεον που στην καθημερινότητα μου μπηκε κ η δουλειά, πιο δυσκολα μπαινει πρόγραμμα στο μωρο κ στις δουλειες του σπιτιού. Υπαρχουν στιγμες που νιωθω πως θα καταρευσω κ ας δουλευω ημιαπασχολιση..Και σκέφτομαι τις μανουλες που δουλεύουν 8 ωρες κ περισσότερο... Η στοιβα με τα ασιδερωτα μεγαλωνει, ο νεροχυτης γεματος με πιατα παντα..Ο Δημητρης μαλλον βιωνει το αγχος αποχωρισμου πολυ εντονα και θέλει να ειναι μονο στην αγκαλια μου.Οποτε ολες μα όλες οι δουλειες γινονται μονο αν κοιμαται.Και επειδη τυχαινει εκεινες τις ωρες να ειμαι στη δουλεια...οταν κοιμηθει για βραδυ οι σκουπες κ οι σφουγγαριστρες περνουν φωτια..Εχει γινει βραδυνη μας ρουτινα..Μια κουραστικη ρουτινα. Υπαρχουν στιγμες που ολα ειναι ενα μπαχαλο.Στο μυαλο